بررسی سیستمهای p2p

چکیده

واژه peer-to-peer اشاره به کلاسی از سیستم ها و برنامه ها دارد که از منابع توزیع شده برای انجام عملکردهای حیاتی به شیوه نامتمرکز، استفاده می نماید. این منابع شامل قدرت محاسباتی، اطلاعات، پهنای باند شبکه و غیره می شود. عملکرد حیاتی ممکن است محاسبات توزیع شده، به اشتراک گذاری اطلاعات، ارتباطات و همکاری، و یا سرویسهای platformی باشد. عدم تمرکز (Decentralization) ممکن است درباره الگوریتمها، داده ها و متاداده ها ، و یا همه اینها باشد. این امر، از وجود تمرکز (Centralization) در برخی بخشهای سیستم و برنامه ها بر اساس نیازهای آنها، ممانعت نمی کند. سسیستمهای P2P معمول، روی اینترنت و یا شبکه های ad-hoc قرار می گیرند.

به هر حال، P2P نگرانیهای امنیتی در همکاران و نگرانیهای مسئولیتی در IT  را افزایش داده است. به طور کل، P2P هنوز یک تکنولوژی نوظهور است که در آن تمایز مفید از نامفید و جدید از قدیم دشوار است. شبکه های P2P از زمانی که Napster به اشتراک گذاری موسیقی روی وب را آغاز کرد و با کمپانی های موسیقی به خاطر مدیریت حقوق دیجیتالی دچار مشکلات قانونی شد، مورد توجه قرار گرفت.  به هر روی، اهمیت P2P به عنوان تکنیکی مهم در زمینه های گوناگون، مانند محاسبات توزیع شده و مشترک بر روی وب و شبکه های ad-hoc،  به طور روز افزون در حال افزایش است

هدف نویسندگان از ارائه این مقاله معرفی کلی سیستمهای peer-to-peer می باشد. در بخش اول معرفی کلی سیستمهای همکار و نیز مقایسه این سیستمها با سیستمهای توزیع شده و مشتری-خدمتگزار ارئه می شود. در بخش دوم مزایای سیستمهای همکار، اصطلاحات مورد استفاده در این سیستمها و نیز طبقه بندی مربوط به آن مورد بررسی قرار می گیرد. در بخش سوم مفاهیم مربوط به محاسبات توزیع شده و نیز به اشتراک گذاری فایل به بحث گذارده می شود. در بخش چهارم مولفه های تشکیل دهنده سیستمهای همکار بررسی می شود. در بخش پنجم الگوریتمهای جستجو در سیستمهای همکار ارائه می شود و در نهایت در بخش ششم مدل های اعتبار و شهرت در این سیستمها بررسی می گردد.